buoy n. 1.浮標,浮子。 2.浮圈,救生圈。 an anchor buoy 錨浮標。 a mooring buoy 系船浮標。 a light buoy 燈浮標。 a can [nun] buoy 罐[錐]形浮標。 vt. 1.使浮起 (up) 〔比喻〕支持,鼓勵。 2.用浮標指示(礁、水道等) (out). The life jacket buoyed her up until help arrived. 救生衣使她浮在水上直到獲救。 Hopes buoyed her up. 希望在支撐著她。 buoy a channel 用浮標標出航道。 vi. 浮,浮上。